Klinik Sendrom
Diskitis, omurga ağrısının sıklıkla yanlış teşhis edilen bir nedenidir. Teşhis edilmemişse felce veya yaşamı tehdit eden komplikasyonlara neden olabilir. Omurganın herhangi bir yerinde diskitis olabileceği gibi en sık lomber omurga ikinci sıklıkta da servikal omurga gelir. Diskitis; idrar yolu enfeksiyonlarının bir sonucu olarak Batson pleksusundan spinal epidural boşluğa hematojen olabileceği gibi daha yaygın olarak, cerrahi, diskografi ve epidural sinir blokları dahil olmak üzere omurgaya yapılan girişimsel işlemlerden sonra ortaya çıkar. Diskitten en sık sorumlu bulaşıcı ajanlar idrar yolu enfeksiyonlarına neden olan aynı ajanlar. Literatür, steroidlerin epidural boşluğa uygulanmasının immünosupresyona neden olduğunu ve bunun sonucunda diskitis insidansında bir artış olduğunu ileri sürmüştür. Bu öneri teorik olarak makul olsa da Amerika Birleşik Devletleri ve çevresinde günlük yapılan binlerce epidural steroid enjeksiyonundaki istatistik veriler karşısında bu teori sorgulanabilir. Diskitis; yetişkin hastalarda E/K: 2/1 olup, çocuklarda ortalama ortaya çıkma yaşı yaklaşık 7’dir ve yetişkinlerde beşinci dekattır. Tedavi edilmezse, diskitis ile ilişkili ölüm oranı %10’a yaklaşır. Diskitisli hastada başlangıçta etkilenen omurganın segmentindeki (örn. servikal, torasik veya lomber) ağrı ve paraspinöz kasların spazmı ile başvurur. Bu ağrı, enfeksiyon daha fazla disk ve bitişik omur gövdelerini içerdiğinden ve sinir yapılarını sıkıştırdığından daha yoğun ve lokalize hale gelir. Düşük dereceli ateş, halsizlik ve iştahsızlık gibi silik semptomlar; yüksek dereceli ateş, titreme ile sepsise ilerleyebilir. Bu noktada hasta sinirsel tutulumunun bir sonucu olarak duyu ve motor defisitlerinin yanı sıra bağırsak ve mesane semptomları yaşamaya başlar. Enfeksiyon epidural boşluğa doğru genişlemeye devam ederken, etkilenen omurilik ve sinire giden vasküler yapılarda, ortaya çıkan tedavi edilmezse iskemi nedeniyle omurilik enfarktüsü ve kalıcı nörolojik defisitlerle birlikte bir tehlike oluşur. Diskitisli hasta başlangıçta enfeksiyonun olduğu alanda ağrı ile başvurur. Bu aşamada etkilenen omurganın hareket açısına göre hafif ağrı yaşayabilir. Nörolojik muayene normal sınırlar içindedir. Düşük dereceli ateş veya gece terlemeleri kaydedilebilir.

Tedavi
Kalıcı nörolojik defisit veya ölümle sonuçlanabilen durumlardan kaçınılması için diskitis tedavisine hızlı bir şekilde başlanması zorunludur. Diskitin tedavisinin enfeksiyonun antibiyotiklerle tedavisi ve nöral yapılar üzerindeki basıyı hafifletmek için herhangi bir apse oluşumunun drenajı olarak iki ana hedefi vardır. Çoğu diskitis vakasına Staphylococcus aureus neden olduğu için, stafilokok enfeksiyonunu tedavi eden vankomisin gibi antibiyotikler, kan ve idrar kültürü örnekleri alındıktan hemen sonra başlatılmalıdır. Antibiyoterapi kültür ve duyarlılık raporlarına göre özelleştirilebilir . Belirtildiği gibi, diskitis ayırıcı tanının bir parçası olarak değerlendiriliyorsa, kesin tanı beklerken antibiyotik tedavisi geciktirilmemelidir. Birçok atipik enfeksiyöz ajan (örneğin, Mycobacterium tuberculosis, mantarlar) özellikle immünsuprese hastalarda diskite neden olabilir ve bu tür patojenler geleneksel antibiyotik rejimleriyle tedaviye yanıt vermeyen hastalarda düşünülmelidir. Yatak istirahati ve etkilenen omurga segmentlerini stabilize etmek için ortopedik cihazların kullanılması, diskitten muzdarip hastaların uzun vadeli sonuçlarını iyileştirmeye yardımcı olmalıdır.